เด็กในสังกัดโรงเรียนๆหนึ่งไปส่งเอกสารสำคัญให้ผู้บังคับบัญชาถึงแม้จะรู้ว่าต้องเกินเวลา
-น้องไปถึงฝ่ายที่เต็มไปด้วยผู้อำนวยการโรงเรียนต่างๆนั่งคุยกันอยู่
-ผอ ท่านนึ่งด้วยท่านคงเห็นใจเลยถามว่ามาทำอะไร
-เด็กตอบว่ามาส่งเอกสารให้....
-ผอท่านกรุณาถามเจ้าหน้าที่ให้ว่ายังรับไหม แต่ก็ไม่มีคำตอบ (มีเพียงกิริยาที่แสดงถึงความไม่พอใจ) ท่านเลยบอกหนูไปต่อคิวเลยลูก
-เด็กมารอที่โต๊ะเจ้าหน้าที่ที่สนทนากับ ผอ ท่านอื่นด้วยความสนิทสนม ยิ้มแย้มแจ่มใส จนตรวจเอกสารเสร็จ ซึ่งใช้เวลาพอสมควร
-เจ้าหน้าที่ก็ทำท่าเฉยเด็กก็พูดไปว่ามาส่งเอกสารให้....ครับ
-เจ้า่หน้าที่ตอบมาด้วยน้ำเสียงกระแทกแดกดันว่า ไหน! คนไหน! ซ้ำๆพร้อมกิริยาท่าทางไม่พอใจชักสีหน้าใส่เด็ก เป็นใครก็คิดได้ว่าประชด
***ใจความสำคัญไม่ได้อยู่ที่จะได้ส่งหรือไม่ได้ส่งเอกสาร แต่มันอยู่ที่ในเมื่อคุณรู้อยู่แล้วว่าเด็กมาส่งเอกสารตั้งแต่แรก ถ้าจะไม่รับทำไมไม่บอกเด็ก ทำไมปล่อยให้เขารอ พอเด้กถามทำไมต้องใช้ท่าวาจาท่าทางประชดประชัด กับเด็กขนาดนั้น
***กิริยาแบบนี้ไม่น่าจะเกิดกับคนที่ทำงานในด้านการศึกษาที่มองว่าตัวเองสูงส่งด้วยความรู้วิทยฐานะ