การแข่งขันโครงงานอาชีพ กรรมการให้ครูออกนอกพื้นที่ ก็เข้าใจอยู่ แต่กรรมการขอให้นักเรียนเอาขนมที่ทำมานำเสนอโครงงาน ๒๐ ถุง ถุงละ ๑๐ บาท มูลค่า ๒๐๐ บาท ถามว่า มากไป....หรือเปล่า
ครูเตรียมกับนักเรียนว่า ให้มอบขนมที่ทำมานำเสนอให้กรรมการชิม ๒ ถุง หรือถ้ากรรมการมาหลายคนก็ให้คนละถุงนะลูก เป็นน้ำใจจากเรา พอตรวจผลงานเสร็จเด็กบอกว่า กรรมการที่มาตรวจมี ๕ คน พวกหนูจะให้ขนมกรรมการคนละ ๒ ถุง แต่กรรมการบอกว่า กรรมการอยู่ฝั่งโน้นก็มี รวมแล้วมี ๑๐ คน ให้นักเรียนเอาขนมให้กรรมการคนละ ๒ ถุง รวมเป็น ๒๐ ถุง ทั้งๆ ที่กรรมการที่อยู่ฝั่งโน้น เป็นคนละชุด ไม่ได้มาตรวจผลงานซ๊ะหน่อย ด้วยความซื่อนักเรียนจึงเอาขนมไปให้ทั้งหมด ๒๐ ถุง มูลค่า ๒๐๐ บาท จึงถามว่ามากไป.....หรือเปล่า เหตุใดจึงต้องเรียกร้องเอา พอไปดูที่่โต๊ะกรรมการพบว่า มีของกินของใช้ที่เกิดจากการทำโครงงานมากมายกองอยู่บนโต๊ะกรรมการ ไม่รู้ว่าจะขนกลับบ้านหมดหรือเปล่า
รู้ไหม โรงเรียนเรายากจน จะส่งผลงานแต่ละทีใช้งบมากไม่ได้ ต้องเจียดจากตรงนั้นตรงนี้ เงินครูออกเองบ้าง จึงจะเกิดการเรียนรู้ของนักเรียน แต่กรรมการใช้โอกาสนี้หาผลประโยชน์... อยากให้กรรมการพิจารณาการกระทำของตัวเองว่า ที่ทำนั้นถูกหรือผิด สิ่งนี้อาจเกิดเป็นวัฒนธรรมที่แย่สืบไปอีกนานแสนนานก็อาจเป็นได้