เคยไหมคะที่รู้สึกว่าตื่นเช้าขึ้นมาไม่อยากไปทำงาน...หรือค่อยๆเขยิบร่างกายอย่างช้าๆเหมือนกับประวิงเวลาไปเรื่อยๆ หายใจลำบากเหมือนจุกอยู่ที่คอ...หรือว่าวิญญาณนางเอกเข้าสิงร้องไห้ออกมาซะอย่างนั้น...ใช่เลยค่ะ คุณกำลังรู้สึกกดดันและเกิดอาการ “ไม่อยากทำงานที่นี่” หรือ “ไม่อยากร่วมงานกับคนที่นี่” ซึ่งก่อนอื่นเราต้องแยกแยะให้ออกนะคะ ว่าเราเป็นประเภทไหนกันแน่ ระหว่างเราไม่อยากทำงานที่นี่ กับเราไม่อยากมีเพื่อนร่วมงานแบบนี้กันแน่ ถ้าเกิดคุณบอกว่ามันแยกไม่ออกเลย คือเป็นทั้งสองอย่างละก็ วันนี้ดิฉันมีวิธีการรับมือกับอาการอย่างนี้ของคุณมาฝากค่ะ

ขั้นแรก
คุณต้อง “เลิกเป็นนางเอก” ที่บอกว่าคุณต้องเลิกเป็นนางเอก ดิฉันพูดจากใจจริงค่ะ เพราะมันหมดยุคสมัยคุณเย็นแห่งนางทาส หรือคุณโสรยาแห่งฟาร์มมุกแล้วค่ะ ตอนนี้คุณต้องหายใจเข้าลึกๆ ถ้ายังอยากเป็นนางเอกอยู่แนะนำให้เป็นนางเอกสู้คน แบบน้องจีจ้าไปเลยก็ได้ค่ะ เมื่อเราเลิกเป็นนางเอกได้แล้ว เราก็อย่าทิ้งความเป็นตัวเองไป คือเคยดีอย่างไรให้ดีอย่างนั้น มีน้ำใจอย่างไรก็เป็นอย่างนั้น แต่ต้องรู้ “จังหวะ” และ “รู้คน” ให้มากขึ้น

ซึ่งดิฉันพยายามรวบรวมจากประสบการณ์ของตัวเองมาเท่าที่พอจะรำลึกได้ แบ่งเพื่อนร่วมงานออกเป็นหลายๆประเภท ได้แก่

1. คุณเพื่อนขี้ใช้ เราต้องลองสังเกตดูว่าเพื่อนร่วมงานคนนี้เขางานล้นมือจริงๆ หรือว่าเขาต้องการวีลแชร์กันแน่ เพราะ she ไม่กระดิกกระเดี้ยะอะไรเลย เราต้องสังเกตดีๆนะคะ แล้วใช้วิธีปฏิเสธอย่างนุ่มนวล เช่น “โห...เราอยากทำให้เธอจริงๆนะเนี่ย(ทำหน้าซึ้งประกอบ) แต่บอสน่ะสิ ให้งานชั้นตรงนี้มาจะเอาด่วนด้วย เธอคงไม่ว่าอะไรเรานะ” จบค่ะ ถ้าshe ยังดึงดันจะใช้เราอีก ก็ยิ้มหวานๆแล้วบอกว่า “อืม เราขอโทษจริงๆๆนะนะ(ใส่วิญญาณแอ๊บแบ๊วสุดริด)” ถ้า she ยังไม่สำนึก ก็แล้วแต่อารมณ์และบุญกรรม ก็หันไปบอกเลยค่ะ “เฮ้ย..(กู)ทำไม่ได้จริงๆ” ถ้า she ยังไม่ยอมอีก ก็แนะนำให้เดินหนีไปเลยค่ะ หรือไม่ก็เอาหน้า she ไปแนบกับเครื่องถ่ายเอกสารเลยค่ะ ลอง Xerox ออกมาดูสิคะว่าหน้าตาคน.....เป็นยังไง

2. คุณเพื่อนวิญญาณบอส ชีวิตเราปรกติก็มีบอสกันอยู่แล้ว ถ้าเกิดจะมีใครมาเป็นบอสอีกเราก็คงไม่ชอบ ถ้าเพื่อนร่วมงานเราเป็นแบบนี้คือ ชี้ๆๆๆสั่งๆๆๆๆ ให้เราทำใจเย็นนิ่งเฉยซะ ดื้อตาใสๆๆไปเลย คือไม่ทำ ทำแบบไม่สนใจซะ หรือจะทำเป็นแบ๊วๆใส่ไป “เหรอคะ..ต้องทำอย่างนี้เหรอคะ..เอบอสไม่เห็นบอกเลยอ่ะค่ะ(แล้วแสร้งหัวเราะไป)” แต่ถ้ามันมากนัก บ่อยนัก ก็หันไปบอกบ้าง “พี่ไม่ทำเหรอคะ” แล้วก็เดินหนีไปเลยค่ะ ก็ถ้าเค้าจะเคืองกันเรื่องนี้ก็ปล่อยเขาเถอะค่ะ ให้เขากินหญ้าเป็นของขบเคี้ยวไป

3. คุณเพื่อนปากสว่าง วิธีการรับมือที่แสนจะง่ายกับคนพวกนี้ “ก็ไม่ต้องไปบอกมันสิคะ” ถ้ารู้ว่าเขาปากสว่าง แต่ถ้าพลาดไปแล้วก็ให้ทำใจยอมรับ และวิธีการง่ายๆคือ ระวังคำพูดของตัวเอง และก็อย่าทำตัวปากสว่างเสียเอง รับรองค่ะสบายใจแน่ๆ

4. คุณเพื่อนขี้นินทา เพื่อนร่วมงานประเภทนี้ก็ตลกดีนะคะ ให้มองเป็นบุคคลที่น่าสมเพชไปค่ะ ทำตัวเป็นนักสังคมสงเคราะห์เข้าไว้ ต้องให้โอกาสเขา คิดว่าเราเป็นดาราก็ได้ค่ะ แบบว่าต้องมีทั้งแฟนคลับและคนไม่ชอบเรา ก็คิดซะว่าเรื่องเราเป็นเรื่องสาธารณะไป แต่ถ้ามันมากเกินไปจะเปิดศึกแต่พองามก็ได้นะคะ ส่วนใหญ่เราต้องทำเป็นไม่สนใจมันค่ะ คนแบบนี้สนใจทำไมล่ะคะ ก็แค่นกกระจิบ นกกระจอก เขาไม่เหนื่อยที่จะพูด แต่เราเบื่อที่จะฟังก็ไม่ต้องไปฟังมันสิคะ



5. คุณเพื่อนเหยียบหัวเพื่อน โอ...เพื่อนร่วมงานแบบนี้แหละค่ะ ที่น่ากลัวมากกว่าผีอีกค่ะ เพราะวันดีคืนดี she ก็จะไม่นึกถึงเรา ความเป็นเพื่อนที่เคยมีมันก็จะหายไป ตรงนี้ไม่ต้องทำอะไรมาก ให้อยู่ห่างๆเข้าไว้ ทำตัวเราให้ดี ทำงานเราให้เลิศแบบไม่มีข้อบกพร่องก็ไม่ต้องกลัวค่ะ นี่แหละค่ะยันต์กันผีอย่างดีที่สุด

6. คุณเพื่อนแสนสะตอ เพื่อนร่วมงานแบบนี้ วิธีจัดการไม่ยากค่ะ ก็ให้เราคิดว่าเราเป็น “แม่สะตอ” หรือ “สะตอตัวแม่” เมื่อเขาสะตอมา เราก็สะตอไป สะตอมา สะตอไป ดีออกค่ะ แหมๆๆอย่าบอกนะคะว่าไม่เคยทำ เป็นไปไม่ได้หรอกค่ะ ทำๆ ไปเถอะค่ะ ตราบใดที่ไม่ทำให้ใครเดือดร้อนก็คิดซะว่าทำบุญให้เพื่อนสะตอไป