หมาล่าเนื้อตัวหนึ่งในยามหนุ่ม
ยังกระชุ่มมีเรี่ยวแรงก็แข็งขยัน
เก่งไล่ต้อนฝูงเนื้อตามเขาชัน
ได้แบ่งปันให้เจ้านายเสมอมา
*
๏กาลล่วงผ่านพลังหมาคราถดถอย
เจ้านายน้อยไม่ค่อยปลื้มลืมเรียกหา
แต่...วันหนึ่งพาหมาไปในพนา
หวังไล่ล่าสัตว์ป่ามิช้าการ
*
๏เจอหมูป่าเจ้าหมาฉวยคอกัด
หมูสะบัด...จนเขี้ยวหักน่าสงสาร
ได้แต่มองหมูหนีห่างอย่างร้าวราน
สั่นสะท้านรันทดหมดกำลัง
*
๏เจ้านายน้อยมาถึงก็บึ้งโกรธ
ฉวยไม้ได้ลงโทษอย่างบ้าคลั่ง
เอาไม้พลองทุบตี...ด่าเสียงดัง
เจ้าหมานั่ง...แหงนมองร้องออกไป
*
๏ที่หมูป่าหนีไปได้ใช่ข้าแกล้ง
แต่ข้าน้อยไร้เรี่ยวแรงต้านทานไหว
ด้วยชราขาแข้งพร่องความว่องไว
ท่านตรึกในความหลังบ้างทางปรานี
*
๏เจ้านายน้อยเป็นผู้ใหญ่ถึงคราวโกรธ
จะลงโทษข้าผู้น้อยด้อยศักดิ์ศรี
ควรแล้วหรือ เพียงตาเห็นเป็นคัมภีร์
สมควรมีเหตุผลบ้างสร้างชอบธรรม
ขอบพระคุณแรงบันดาลใจจากนิทานอีสป
ขอบพระคุณครูกลอนเคยสอนสั่ง
และขอบพระคุณผู้เยี่ยมชมทุกท่าน   |
